Առավոտյան յոթն անց կես. հայացք պատուհանից դուրս և օրվա լավ տրամադրությունը պատրաստ էր: Ձյունաճերմակ Արարատը ու կրթահամալիրախառը պարզ երկինքը բարի օր էին ինձ մաղթում:
Ըստ ծրագրի՝ ժամը իննին շարժվեցինք դեպի Թիֆլիս: Ճանապարհը ինձ շատ կարճ թվաց: Երգով և ուրախ տրամադրությամբ գալիս էինք Թիֆլիս: Հասանք նախատեսված ժամին և ջերմ ընդունելությունից և համեղ, վրացական ուտեստների հյուրասիրությունից հետո դուրս եկանք երեկոյան Թիֆլիսով զբոսնելու:
Եղանակն այստեղ մի քիչ սառն է, բայց մեր տրամադրության վրա բացարձակ չի ազդում: Հասցրեցինք ճոպանուղի նստել: Շատ շքեղ տեսարան էր բացվում վերևում: Անցանք Քուռ գետի վրայով, վերևում տեսանք Թամար թագուհու արձանը և բարձունքից հիացանք գիշերային Թիֆլիսով: Զգացողություններս անբացատրելի. Թիֆլիսը միտեսակ նմանեցրի Հունգարիայի Շոպրոն քաղաքին ու նոր աչքով տեսա այն: Ինձ համար Թիֆլիսի նոր շինություների ոճը՝ եվրոպական, իսկ փայտե պատշգամբները տիպիկ վրացական ու հին շենքերը՝ սովետական ժամանակաշրջանի մշակութային խառնուրդ կարծես լինեն: Հետաքրքիր է, որ ամեն անգամ նոր բան կարելի է բացաայտել ամեն տեղ:
Իսկ հիմա հյուրանոցի մեր սենյակում ես, ընկեր Զառան, Արփին և Անուշիկը՝ վրացական թթու լավաշ ուտելով վերլուծում ենք մեր ճամփորդության առաջին օրը: Ես էլ զրույցին զուգահեռ փորձում եմ հակիրճ ներկայացնել մեր օրն իմ բլոգում: Այն շատ հագեցած ու լավ անցավ, կկիսվեմ իմ տպավորություններով նաև վաղը:
Աննա Երիցյանի բլոգ 